گاهی باید خودت را رها کنی، همچون موهای سپرده دست باد. بی هوا راه بروی و راه بروی و آواز بخوانی و راه بروی.
گاهی باید خودت را در گذر زمان رها کنی، باید سنگینی باری که روی ذهنت گذاشته شده است، تحمل نکرده و بیرون بریزی هر آنچه را که سنگینی می کند..
گاهی برای ذهنت تهوع را هدیه کن، بیرون بریز هر آنچه را که سنگینی می کند و می آزارد. این بیرون ریزی می ارزد حتی به تلخی پس از آن..
برچسب : نویسنده : baavarkon بازدید : 125